بحث رادیولوژی و تصویربرداری، همانطور که قبلا شرح داده ایم، می توان بسیاری از بیماری های داخلی بدن که با چشم قابل دیدن نیستند، را می توان تشخیص داد و از وجود این بیماری ها اطمینان حاصل کرد. مثل رادیولوژی سینوس ها، رادیولوژی دست، رادیولوژی کبد و یا کلیه ها، و بسیاری از قسمت های دیگر بدن که می توان با رادیولوژی از بیماری آن ها مطمئن شد.
ام آر آی هم به منظور تصاویر سه بعدی که تولید می کند، به تشخیص پزشک کمک شایانی می کند.
اکثر شواهدی که مرتبط با اختلال های افسردگی و اضطراب می باشند، مربوط به نواحی خاصی از مغز هستند که با تصویربرداری مغزی به دست می آیند. فناوری هایی مثل تصویربرداری PET یا MRI می توانند در حالت استراحت یا زمانی که شخص فعالیت های خاصی انجام می دهد، فعالیت مغز اندازه گیری و ثبت شود. به طور مثال فعالیت بالا در مناطق هیجان مغز و فعالیت پایین در قطعه های پیشانی در اضطراب، استرس پس از سانحه، اسکیزوفرنی، و حتی افراد سالمی که از خواب محروم شده اند، مشترک می باشد. زمانی که مناطق مشابهی در اختلال های مختلف درگیر می شوند، غیر ممکن است که طبق تصویربرداری مغزی بگوییم فرد کدام تشخیص را دریافت می کند.
قابل ذکر است فناوری های دیگر مانند ام آر آی معمولی، فقط ساختار مغز از جمله اندازه و شکل آن را اندازه گیری می کنند.