بهترین زمان در ١ تا ١/۵ سالگی می باشد تا هم مادر با نکاتی در مورد پیشگیری آشنا شود ( قبل از اینکه زمان از دست برود ) و هم اینکه اولین ملاقات کودک را زمانی انجام دهیم که مشکل دندانی نداشته باشد تا دندان درد او خاطره بدی از اولین دیدار نسازد .
دندانهای شیری معمولا از شش ماهگی شروع به رویش می نمایند و تا سن ۲/۵ سالگی تکمیل می شوند . البته زودتر درآمدن و یا تاخیر در رویش به مدت چند ماه طبیعی است . ولی اگر این تاخیر بیش از ۹ ماه گردد باید به دندانپزشک مراجعه شود .
تعداد دندان های شیری ۲۰ عدد است یعنی کودک در هر فک ۱۰ دندان دارد و این ۱۰ دندان در دو نیمه راست و چپ به صورت قرینه قرار دارد ، اسم این ۵ دندان عبارتند از : دندان پیش میانی که به طور قراردادی با حرف A نشان داده می شود ، دندان پیش طرفی و یا B ، دندان نیش یا C ، دندان آسیای اول یا D ، دندان آسیای دوم یا E .
دندان های آسیای انتهایی که در انتهای ۲ تا ۲/۵ سالگی رویش پیدا می کنند نقش مهمی در جویدن غذا دارند و تا سن ۱۱ تا ۱۲ سالگی در دهان باقی می مانند و قرار نیست به این زودی لق شوند ، فرزند شما که ۴ سال دارد تا ٨ سال دیگر با کمک این دندان ها غذای خود را می جود پس در غیاب آن دندان ها عمل جویدن بخوبی انجام نگرفته و باعث ناراحتی و اختلالات گوارشی می شود . همچنین این دندان ها فضای مورد نیاز برای رویش دندان زیرشان که دائمی هستند را تا ١٢ سالگی حفظ می کنند و هر چه زودتر درمان کردن آنها باعث میشود ما جواب بهتری از درمان بگیریم و بتوانیم خود دندان را حفظ کنیم و از نقش جوندگی آنها هم برخوردار شویم , درصورت دیر درمان شدن آنها چنانکه آلودگی و عفونت به ریشه های دندان آسیب جدی رسانده باشد و نتوانیم دندان را حفظ کنیم باید فضای آنرا با وسیله ای بنام فضا نگهدار حفظ کنیم تا فضای لازم برای رویش دندانهای دائمی در اثر حرکت دندان های پشتی از بین نرود .