افتادگی عضلات کف لگن درواقع پایین آمدن یک یا چند مورد از دیواره قدامی واژن، دیواره خلفی واژن یا رحم یا بالای واژن در زنانیست که رحم ندارند.
عوامل خطر مختلفی مانند ژنتیک و زایمان وجود دارد.
زایمان به ویژه باعث آسیب به ماهیچه ها و بافت های همبند می شود. سایر عوامل خطر دیگر عبارتند از :
کار خانه،
چاقی
و سرفه های مزمن.
بستگی به درجه پرولاپس دارد.
برخی از زنان به درجات پایین تری از افتادگی کف لگن دچارند و بدون علامتند و نیازی به جراحی ندارند. در بیشتر موارد احتمالش هست نیازی به درمان نباشد.
این درمان ها واقعا به علائمش بستگی دارد. برخی از زنان از نزول کوچک مثانه به داخل واژن رنج می برند و علائم قابل توجهی دارند و باید تحت درمان قرار گیرند.
گزینه های درمانی محافظه کارانهای (در درجات خفیف پرولاپس) یا جراحی میباشند. در موارد شدید، دو گزینه به طور کلی در نظر گرفته میشود. یا جراحی یا قرار دادن وسایل خاصی در واژن که می تواند علائم را تسکین دهد. زنان سالمندی که برای جراحی مناسب نیستند، کاندیدای ایده آل برای دستگاه های درج شده هستند.
انواع مختلفی از جراحی برای افتادگی کف لگن وجود دارد.
به طور کلی، این موارد عملهای معمولی هستند و زنان تمایل دارند هر دردی را به خوبی تحمل کنند. زمان نقاهت بستگی به جراحی انجام شده دارد، خواه جراحی بزرگی باشد یا خیر.
البته خانم ها باید تا مدتی پس از عمل از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنند.
مانند هر جراحی، عوارض مرتبطی نیز وجود دارد.
با این حال، میزان عوارض ناشی از افتادگی کف لگن به عوامل زیادی بستگی دارد. اول از همه، اگر زن فقط افتادگی لگن و مثانه، همچنین در واژن داشته باشد، میزان عوارضش کمتر از بیماریست که ممکن است پرولاپس رحم و افتادگی شدید داشته باشد.
عوارض جراحی به دو دسته تقسیم می شوند :
عوارضی که بلافاصله پس از جراحی ایجاد می شود معمولا شامل :
عوارض درازمدتش ممکن است شامل درد مزمن یا علائم درمان نشده به دلیل جراحی ناموفق باشد. که به این معناست زن باید مدتی پس از انجام جراحی ناموفق اولیه دوباره تحت عمل جراحی قرار گیرد.
علائم اصلی افتادگی کف لگن چیست؟
انواع مختلفی از علائم افتادگی کف لگن وجود دارد. رایج ترین آنها شامل موارد زیر است :