مروری بر سندرم بارت
سندرم بارت که با عنوان ۳-Methylglutaconic aciduria نوع ۲ شناخته می شود، یک اختلال ژنتیکی با پیوند X و نادر می باشد.
تنا در مردان رخ می دهد و در زمان تولد ظاهر می شود.
روی ارگان های سیستمی مختلف بدن تاثیر می گذارد، اما بسیاری از علائم اولیه قلبی عروقی را دارد.
این سندرم یک اختلال ژنتیکی نادره.
ممعمولا مدت کوتاهی بعد از اینکه نوزاد متولد میشه تشیخص داده میشه، اگر در دوره بارداری و غربالگری های بارداری تشخیص داده نشه.
در برخی موارد، مشکلاتی به همراه این سندرم هست، که تنها در دوران کودکی دیده میشه، و به ندرت در بزرگسالی دیده میشه.
در حالی که این سندرم روی چندین ارگان بدن تاثیر می گذارد، این بیماری معمولا همراه با سه ویژگی کلیدی می شود :
ضعیف شدن ماهیچه های قلب، پایین آمدن میزان گلبول های سفید خون، و سیستم اسکلتی عضلانی که رشد نمی کنه و منجر به ضعف و تاخیر در رشد میشه.
کاردیومیوپاتی بیماریست که در آن ماهیچه های قلب ضعیف و نازک می شوند.
همین باعث کشش و بزرگ شدن فضاهای این اندام میشه. بیماران سندرم بارت، کاردیومیوپاتی در بخشی از آن ها دیده می شود و پیشرفت می کند.
به خاطر اینکه ماهیچه های قلبشون فیبرهای الاستیک دارند، که انقباض و پمپاژ خون رو سخت تر می کنه.
نوتروپنیا هم تعداد غیر عادی پایین گلبول های سفید خون می باشد که نوتروفیل نامیده می شود.
این گلبول ها یک بخش مهمی از سیستم ایمنی به شمار می آیند و توانایی بدن برای مبارزه با عفونت را بالا می برند.
در آن هایی که دچار این سندرم بارتند، نوتروپنیا میتونه شدیدتر بشه یا بره و بیاد.
افرادی که این سندرم را دارند گاها یکسری ویژگی های نزدیک در یکدیگر دارند، مثل گوش های بزرگ، گونه استخوانی و چشم های فرورفته.