از رادیوگرافی دندان برای تشخیص دندان های شکسته، استخوان های آسیب دیده، پوسیدگی دندان، آبسه، کیست های دندانی، یا بررسی مفصل، و رابطه استخوان های فکین و خیلی از موارد دیگر استفاده می شود.
برخی از انجام رادیوگرافی دندان می ترسند، و نگران می باشند. زیرا بر حسب یکسری مطالب علمی که جمع آوری شده است، هر فرد در طی یک سال می کند حداکثر اشعه مجازی که دریافت کند، ۵هزارم میلی رم است. اگر کسی در محدوده پایین تر از حد مجاز این اشعه های دریافتی قرار گیرد، می توان گفت نگران کننده نیست.
رادیوگرافی های معمول در دندانپزشکی معمولا تنها در حدود ۵ میلی رم می باشند و وارد فک و دهان می شوند. از همین رو در صورتی که بیش از ۱۰۰۰ رادیوگرافی از این نوع تهیه شود، منجر به خطراتی جانبی برای بدن خواهد شد.
با وجود اینکه ایمنی نسبی در رادیوگرافی های دندانپزشکی رعایت می شود، به جهت حفاظت در برابر اشعه یکسری نکات دیگر می باشد که باید رعایت شود.
این تشعشعات به گفته دانشمندان با سرطان تیروئید مرتبط می باشد. با پژوهشی که روی ۳۱۳ بیمار مبتلا به سرطان صورت گرفته است، دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که احتمال ابتلا به سرطان تیروئید با بالا رفتن تشعشعات رادیولوژی می باشد.
به دلیل اینکه این تشعشعات مستقیما روی گردن تابش دارند، روی غده تیروئید تاثیر می گذارند و در کودکان حساس تر هم می باشد. محققان بر این باور می باشند که رادیولوژی در دندانپزشکی کاملا بی خطر می باشد و ایمن است. اما باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد. در ضمن محققان خاطرنشان کرده اند که تجویز رادیولوژی فقط در مواقع ضروری باید صورت گیرد و نباید مانند چکاپ های معمولی و متداول باشد.