نارسایی قلبی به عنوان یک سه گانه تعریف می شود.
بیمار به طور معمول علائمی از جمله :
- تنگی نفس،
- احتباس مایعات
- و تپش قلب را گزارش می کند.
همچنین هنگام معاینه بیمار و مشاهده ناهنجاری در تصویربرداری قلبی، علائم بالینی آشکاری وجود دارد. در دسترس ترین بررسی از نظر تصویربرداری قلب، سونوگرافی (اکوکاردیوگرافی) قلب است.
شایع ترین علل نارسایی قلبی چیست؟
علل اصلی، نشان می دهد که ناشی از فشار خون بالا هستند.
به ویژه اگر برای مدت طولانی کنترل نشده باشند و بیماری عروق کرونر. بیماری عروق کرونری اصطلاحی است که برای بیمارانی که از آترواسکلروز رنج می‌برند (گرفتگی شریان‌های قلب).
یا کسانی که دچار حمله قلبی شده‌اند و یا تحت مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI “استنت”) یا پیوند عروق کرونر (CABG) قرار گرفته‌اند، است.
با این حال، فراتر از این علل اصلی نارسایی قلبی، بسیاری از اشکال رایج تر از جمله بیماری دریچه ای قلب، علل ژنتیکی، عوارض جانبی شیمی درمانی و عوامل سبک زندگی از جمله مصرف بیش از حد الکل وجود دارد.
علت نارسایی قلبی بیمار تنها پس از ارزیابی دقیق متخصص قابل شناسایی است.
علائم نارسایی قلبی چیست؟
علائم اصلی نارسایی قلبی عبارتند از :
- تنگی نفس
- بدتر شدن ظرفیت فعالیت
- تورم مایع در مچ پا یا شکم
- میل به بیشتر خوبیدن
- سرفه های شبانه
- تنگی نفس یا خس خس سینه
همچنین بیمار ممکن است به طور جداگانه درد قفسه سینه، تپش قلب، سرگیجه خفیف یا حتی سنکوپ (سیاهی یا از دست دادن هوشیاری) را داشته باشد.
هیچ یک از این علائم به طور جداگانه نشان دهنده نارسایی قلبی نیست، اما این احتمال نیز باید در نظر گرفته شود. به ویژه در بیمارانی که گزارش بدتر شدن تنگی نفس دارند، با درمان های دیگر مانند آنتی بیوتیک ها یا استروئیدها بهبود نیافته بودند.
چه زمانی درمان اورژانسی لازم است؟
درمان اورژانسی مبتنی بر دو موضوع اصلی است که بیماران مبتلا به نارسایی قلبی را درگیر می کند.
نارسایی قلبی یک بیماری مزمن مانند دیابت یا آسم است و از بین نمی رود.
این بیماری با دوره های حاد «غیر جبرانی» بیماری همراه است که می تواند با احتباس قابل توجه مایع در ریه ها، شکم یا پاها یا اختلالات ریتم، احساس ناخوشایند یا حتی در شرایط شدید بیمار می شود همراه باشد.
از جمله ایست قلبی. ایست قلبی به این معناست که بیمار در معرض خطر مرگ ناگهانی قلبی است.