بیماری قلبی
راه های تشخیصی بیماری قلبی
روش هایی که پزشک برای تشخیص بیماری قلبی استفاده می کند، متفاوت می باشد. البته بستگی به نوع بیماری قبلی دارد.
با این حال، ممکن است از قلب روش تعیین شده باشد.
و پزشک براساس مشکوک بودن به نوع بیماری قلبی، تشخیص داده باشد.
پس به نظر می رسد :
- ابتدا باید یک سابقه دقیق پزشکی گرفت
- دوم، یک معاینه فیزیکی انجام می شود
- در نهایت، تصمیم گرفته می شود که چه آزمایش هایی برای کمک به تکمیل تشخیص انجام شود
سابقه پزشکی :
سابقه پزشکی به این معناست که پزشک برای گرفتن اطلاعات با شما صحبت می کند و سوالاتی می پرسد.
بسته به علائمی که شرح می دهید، پزشک سوالات بسیاری در رابطه با علائمتان می پرسد.
اینکه چه علائمی شروع شده، چه علائمی متوقف شده، چقدر طول کشیده، چه زمانی اتفاق افتاده، و هر شرایطی که همراه آن باشد.
معاینه فیزیکی :
معاینه قلب و عروق اطلاعات مهمی به شما می دهد که از وجود بیماری قلبی و عروقی و نیز نوع آن خبر می دهد.
آریتمی قلبی، بیماری دریچه قلب، نارسایی احتقانی قلبی، آنوریسم آئورت و سندرم POTS، تنها تعداد کمی از بیماری های قلبی عروقی می باشند که با معاینه فیزیک تشخیص داده می شوند.
آزمایشات مخصوص :
انواع بسیاری از تست ها می باشند که برای تشخیص مشکلات قلبی پیشرفت کرده اند.
در حالی که تست های خاص قلبی عروقی گرفته می شوند، اغلب استاندارد طلایی برای تایید تشخیص بیماری قلبی می باشند، که به طور کلی مفیدترین راه برای زمانی که پزشک از قبل گفته می باشند.
بعد از معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی.
به عبارتی پزشک براساس اطلاعاتی که دارد، اولین ارزیابی کلینیکی را انجام می دهد و در صورتی که بیشتر نیاز باشد، یکسری تست انجام می شود.
الکتروکاردیوگرام یا ECG :
رکوردهای ECG در واقع فعالیت های الکتریکی قلب می باشند و اطلاعاتی در رابطه با ریتم قلب و شاخصه های مهمی درباره بیماری قلبی ساختاری می دهند که در حال حاضر دارید (مثل سابقه حمله قلبی، یا هیپوتروفی بطن) .