چگونه طب سوزنی به بهبود میگرن کمک می کند؟
تقریبا پانزده درصد از جمعیت جهان میگرن دارند.
تصور می‌شود که زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می‌دهد و هورمون‌ها نقش مهمی ایفا می‌کنند. طب سوزنی یک درمان معتبر علمی برای میگرن است و در طول سال ها به بیماران زیادی کمک کرده. مشاوره قبل از درمان طب سوزنی به همان اندازه که خود درمان مهم است، به منظور شناسایی محرک ها و عوامل ایجاد کننده وضعیت هر بیمار است.
طب سوزنی می تواند دفعات حملات میگرنی بیمار را کاهش دهد و گاهی اوقات آنها را برای چند ماه یا مدت زمان قابل توجهی متوقف کند. در صورتی که بدون آن نیاز به درمان بیشتر است.
- می تواند شدت درد را کاهش دهد
- و همچنین بر علائم دیگر مانند استفراغ،
- حساسیت به نور
- و تغییرات خلقی مرتبط با میگرن اثر بهبود بخشد.
- نکته مهم این است که می تواند نیاز به مسکن و داروهای مصرفی برای کنترل آنها را کاهش دهد.
نقاط طب سوزنی برای میگرن کجاست؟
نقاط رایج طب سوزنی عبارتند از :
- ناحیه گردن (خلفی گردن)؛
- گاهی اوقات در اطراف سر که از سوزن های بسیار ظریف استفاده می شود.
- و پاها و یا دست ها.
بیماران و همچنین نقاط طب سوزنی می توانند متفاوت باشند. برخی از بیماران ممکن است واکنش های شدیدی داشته باشند و ممکن است فقط به چند سوزن نیاز داشته باشند.
گاهی اوقات به اندازه ۱ یا ۲ سوزن. به طور کلی، بیماران نیاز بیشتری خواهند داشت.
هر جلسه چقدر طول می کشد؟
جلسه اولیه شامل یک مشاوره کامل شاید حدود یک ساعت طول بکشد.
جلسات پیگیری حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می کشد. که شامل بحث در مورد پیشرفت بیمار و درمان مداوم است.
چند جلسه لازم است؟
معمولا بیماران به ۵ یا ۶ جلسه نیاز دارند.
طب سوزنی یک درمان بسیار عملی است و اثربخشی آن را می توان در مراحل اولیه درمان ارزیابی کرد. سه جلسه اول معمولا هفتگی است. و معمولا در طی این سه جلسه، هم بیمار و هم پزشک می توانند تشخیص دهند که آیا درمان طب سوزنی مفید است یا خیر.
آیا طب سوزنی عوارضی دارد؟
طب‌سوزنی یک تکنیک بسیار ایمن است.
به عنوان مثال، سوزن های استفاده شده بسیار ظریف تر از سوزن های خون گیری هستند. طب سوزنی می تواند شما را در حین و بعد از درمان بسیار آرام کند. گاهی اوقات، هنگامی که از سوزن استفاده می کنید، ممکن است باعث خونریزی و کبودی جزئی شود. برخی از بیماران پس از درمان به خوبی می خوابند.
گاهی اوقات ممکن است واکنش‌های خاص نادری وجود داشته باشد که در آن بیمار پس از درمان احساس خستگی شدید کند.
یا خلق و خوش تغییر کند، اگرچه حالت دوم بسیار نادر است.