کرونا ویروس و ذات الریه :
در اکثر موارد ذات الریه هم یک بیماری عفونی شدید می باشد. بیشتر هم در کسانی که بیماری قلبی، یا بیماری ریوی دارند رخ می دهد. مثلا آن هایی که آسم شدید دارند، یا افراد مسن، و به طور کل کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
به گفته متخصصین ممکن است قطرات دهان، به خاطر سرفه یا عطسه بیمار در هوا پخش شود. همین باعث ورود قطرات از راه بینی، دهان یا چشم ها به بدن می شوند. در نهایت هم منجر به عفونت خواهند شد. در مراحل اولیه، علائم خفیف و جزیی اند.
در بالای ۲۰ درصد موارد، ویروس در ورودی های تنفسی بالایی، بینی، گلو و نای، جای گرفته و به سمت ریه ها می رود. کم کم به سلول های دیواره ریه چسبیده، باعث اندوسیتوز می شوند.
درون سلول، ویروس راهش را به ریبوزوم پیدا می کند؛ (کارخانه پروتئین گیری سلول). سپس ویروس کپی هایی از RNAهایش می گیرد.
زمانی که به طور موفقیت آمیزی ویروس های متعدد ساخته شدند، سلول ها شروع به آزادسازی در بافت های ریه، می کنند و باعث عفونت می شوند. همین عفونت منجر به ذات الریه می شود. در ادامه علائمی مثل سرفه، تب، و تنگی نفس به همراه خواهد داشت.
بافت ریه به این عفونت با آزادسازی مواد شیمیایی متعدد واکنش نشان می دهد، که واسطه های التهابی هستند. (کیتوکین ها، لئوکُترین ها، پروستاگلاندین ها) این هدفشون کشتن ویروس ها و عفونت است.
ویروس های درون ریه درگیر مبارزه می شوند. مبارزه با مواد شیمیایی! به نام کیتوکین؛ ماده ای که واکنش التهابی دارد. یک ذات الریه شدید و در نهایت مرگ.
درگیری ریه ها مرحله بعدیست. حتی هوای معمولی به کیسه های هوایی نمیرسد. نتیجه اینکه اکسیژن جذب خون نمی شود.
کمبود اکسیژن یکی از موارد بعد از این مورده.
بیماران ریوی بخاطر کمبود ظرفیت ریه ها، آسیب پذیرترند.
هیچ داروی ضد ویروسی برای درمان آن ها نیست. پس برای بهبودی ریه ها به دنبال دارو نباشند. فقط استراحت کنند و اکسیژن کافی دریافت کنند. اگر هم لازم باشد لوله های IV تجویز می شود.
در آن هایی که روبه بهبودی هستند، هیچ اسیب مادام العمری نمی باشد.