استاپدکتومی چیست و چگونه می تواند شنوایی من را بهبود بخشد؟
استاپدکتومی یک روش جراحی برای درمان کم شنوایی ناشی از اتواسکلروز است.
استاپدکتومی یا استاپدوتومی عملی ست که در آن بخشی از استخوان رکابی با یک ایمپلنت کوچک جایگزین میشود.
این عمل معمولا زمانی انجام میشود که بیمار دچار بیماری به نام اتواسکلروز میشود. که در آن استخوان رکابی با تشکیل استخوان جدید ثابت میشود و بنابراین، نمیتواند آزادانه ارتعاش کند.
استخوان رکابی آخرین زنجیره از سه استخوان پشت پرده گوش است که وظیفه آن انتقال لرزش طبله گوش به گوش داخلی است.
وقتی استخوان رکابی ثابت می شود، دیگر نمی تواند به خوبی ارتعاش کند.
هدف این جراحی جایگزینی عملکرد استخوان ثابت با استفاده از ایمپلنت است.
با جایگزینی استخوان ثابت با یک ایمپلنت آزادانه متحرک، ارتعاش از طبله گوش می تواند بار دیگر به طور موثر منتقل شود.
در تکنیک جراحی تغییراتی وجود دارد.
عمل با بیهوشی عمومی انجام می شود و یک برش کوچک – به طول بیش از ۱ سانتی متر – در یک چین طبیعی پوست در دهانه کانال گوش ایجاد می شود.
پس از آن، طبله گوش به سمت بالا بلند می شود و حرکت سه استخوان پشت گوش به دقت ارزیابی می شود. اگر ثابت شد که رکابی ثابت شده، بخشی از آن با لیزر برداشته می شود.
سپس یک سوراخ کوچک در پایه استخوان رکابی ایجاد میشود، جایی که ایمپلنت در آن قرار میگیرد.
و سپس به استخوان میانی (در زنجیره سه استخوان پشت پرده گوش) متصل میشود.
در پایان قسمت قوس استخوان رکابی برداشته می شود. اما پایه به حالت اولیه باقی می ماند و سوراخ کوچکی در آن ایجاد می شود.
به طور کلی، استاپدکتومی به خوبی جواب می دهد.
تجربه سرگیجه بلافاصله پس از عمل شایع است، اما معمولا برطرف می شود.
با این حال، مانند همه جراحی ها، یک عنصر خطر وجود دارد و روی مکانیسم شنوایی عمل می شود. به جای بهبود شنوایی، این احتمال وجود دارد که این امر محقق نشود یا باعث بدتر شدن شنوایی شود.
در موارد نادر، از دست دادن کامل شنوایی در گوش عمل شده رخ می دهد.
بهترین گزینه برای همه یکسان نیست.
بنابراین یک بحث دقیق و کامل شامل همه گزینهها قبل از اینکه بیمار تصمیم بگیرد کدام یک را میخواهد دنبال کند، انجام میشود.
استاپدکتومی به صورت یک مورد روزانه با بیهوشی عمومی انجام می شود.
پس از عمل، بیماران می توانند کمی احساس بی ثباتی کنند. گوش دچار انسداد و کمی ناراحت کننده می شود. اما لزوما دردناک نیست.
از بخیه های جذبی و پکینگ جذبی در گوش استفاده می شود.
با جذب این بخیه و بهبود گوش، شنوایی بهبود می یابد.
اما بیماران می توانند در این دوره نوساناتی در شنوایی داشته باشند. شنوایی معمولا حداقل تا شش هفته پس از جراحی آزمایش نمیشود. زیرا بهبود آن ممکن است تا این زمان طول بکشد.
با تمام این ها بیماران معمولا از نتیجه بسیار راضی هستند.