ماساژدرمانی مجموعه ای از دست ورزی ها بروی بافت بدن می باشد. این درمان آرامبخش به از بین بردن استرس و فشار عضلانی، دردهای ناشی از آسیب ها کمک کرده و به بهبود ناراحتی های حاد و مزمن نیز سرعت می بخشد.
امروزه در سراسر جهان از این روش به عنوان یک یک روش مراقبت بهداشتی درمانی استفاده می شود.
در حال حاضر بالای ۸۰ نوع مختلف ماساژ و کار روی بدن می باشد. این تکنیک ها به پنج گروه تقسیم شده اند :
ماساژ سنتی اروپایی : این نوع ماساژ شامل متدهایی براساس فیزیولوژی و آناتومی طب غربی می باشد. به این صورت که پنج تکنیک دست ورزش بافت های نرم بدن در آن استفاده می شود.
ماساژ شرقی : تکنیک های ماساژ شرقی براساس اصول طب سنتی چین می باشد و انرژی که حیاتی آن ها معتقدند در کانال های غیر قابل دیدن در بدن جریان دارد، با این روش تجدید می شوند. از جمله متدهای ماساژ چینی، طب فشاری و شیاتسو می باشند.
ماساژ معاصر غربی : این روش ماساژ هم بر اساس روش های مدرن آناتومیک می باشد که شامل تکنیک های دست ورزی و فراتر از تکنیک های ماساژ سوئدی می باشند. همچنین می توانند شامل ماساژ عصبی، ورزشی و میوتراپی باشند.
ماساژ بدن معمولا به عنوان یک بخش از طب جایگزین و مکمل در نظر گرفته می شود. در پژوهش هایی که بروی ماساژ درمانی انجام شده است، گفته شده که به عارضه های زیر کمک می کند :
علاوه خاصیت درمانی ماساژ، همچنین لذت بخش می باشد. احساس امنیت و آرامش از مزایای این درمان می باشد. اما با تمام این ها نمی توان آن را جایگزینی برای درمان های روتین پزشکی انتخاب کرد. پس در صورت امتحان ماساژ، بهتر است ابتدا با پزشک معالج خود مشورت کنید.
ماساژ بدن علاوه بر اینکه به تسکین درد اضطراب بیمار می پردازد، کیفیت زندگی او را با آرامشی که به او می دهد، بهبود می بخشد. به طور دقیق مشخص نیست که ماساژ چگونه درد بافت نرم را تسکین می دهد. اما به نظر می رسد، عواملی در این بین می باشند که برای سودمندی ماساژدرمانی تاثیرگذار می باشند :
ماساژتراپی نیاز به هیچ آمادگی خاصی ندارد. ابتدا متخصص ماساژ درباره علائم بیمار سوالاتی می پرسد، سپس سابقه پزشکی او را بررسی می کند و دلیل بیمار برای ماساژ درمانی را جویا می شود. سپس براساس آن نوع ماساژ و روش انجام آن را برای بیمار انتخاب می کند و توضیح می دهد.