دیاستم یا فاصله بین دندان ها
به فاصله بین دندان ها در اصطلاح دندانپزشکی دیاستم می گویند. بیشتر هم در دندان های جلو دیده می شود. اما فقط جلو نیست، بلکه در دندان های دیگر هم دیده می شود. به همین خاطر کسانی که به چنین عارضه ای دچار می باشند، توصیه می شود فاصله دندان هایشان را درمان کنند.
شاید در بجه هایی که دندان های شیری دارند دیده باشید که بعد از رویش دندان های شیری، سایز دندان هایشان عوض نمی شود. اما فک بزرگتر می شود و به همین دلیل فاصله بین دندان ها پیش می اید. در دندان های جلو، فاصله دندان های شیری امری کاملا طبیعی می باشد.
در این مدل از دندان های، سایز بین فک و دندان، حتی بزرگسالان هم یکی از شایع ترین موارد دندانپزشکی یعنی فاصله بین دندان ها می باشد. خصوصا در دندان های لترال.
از جمله عوامل ایجاد چنین عارضه ای، مکیدن انگشت شست که فک و دندان را به سمت جلو هل می دهد می باشد. همچنین رفلکس بلع اشتباه هم می باشد که بین دندان ها فاصله ایجاد می کند. به این صورت که فرد به جای اینکه نوک زبانش با کام برخورد داشته باشد، نوک زبانش به دندان های جلو فشار می آورد. کم کم هم عارضه فاصله بین دندان ها دیده می شود.
مشکلات پریودنتال یا بیماری های لثه هم در ایجاد چنین عارضه ای دخیل هستند. زیرا به مرور لثه و استخوان دارنده دندان از بین می رود و در پی آن در صورت عدم رسیدگی، دندان ها لق شده و از جای خود تکان می خورند. در ادامه به مرور بین دندان ها هم فاصله می افتد.
در مواردی که به هم ریختگی شدید دندان ها باشد، ترتیب دندان ها به هم می ریز و ارتودنسی در این زمان توصیه می شود؛ درمان موفقی هم بوده است.
در صورتی که فرنوم بلند علت چنین موضوعی باشد، جراحی فرنکتومی توصیه می شود. دندان ها در این حالت به جای اصلی خود برمی گردند و دندان ها خودبه خود مرتب می شوند.
اگر علت بیماری های پریودنتال باشد، اول باید مشکل لثه حل شود، سپس درباره درمان دندان ها تصمیم گیری شود. می تواند یا ارتودنسی شود، یا با درمان های ونیر کامپوزیت، یا لمینت سرامیکی و روکش دندان، این فاصله برطرف شود.
در شرایطی که سایز دندان کوچک باشد، برای بستن این فاصله، از روش های کامپوزیت ونیر یا لامینت و روکش استفاده می شود.